Jeżeli osiągnęliśmy już stan, w którym wyschnięte szkliwo dobrze przylega do biskwitu można rozpocząć wypał. Osiągamy temperaturę powyżej 700-800 C. Szkliwo rozpoczyna proces upłynniania. To na co należy zwrócić uwagę to fakt, że roztopione szkliwo to też koloid!. W początkowej fazie szkliwo jest koloidem cząstek stałych, substancji topniejących w wyższych temperaturach ( tych, które jeszcze nie uległy stopieniu ) w płynnej masie substancji, które już stopieniu uległy!!! Warto pamiętać, że tak właśnie przebiega proces szczególnie w przypadku kompozycji własnych szkliw. Niewłaściwe bowiem dobranie temperatur topnienia składników szkliwa może spowodować jego płynięcie w niewłaściwym przedziale temperatur.

Napięcie powierzchniowe szkliwa

Kolejnym aspektem jest napięcie powierzchniowe stopionego szkliwa i wynikające z niego zdolności zwilżania biskwitu ( zarówno powierzchni jak i mikroporów ). Niższe napięcie powierzchniowe szkliwa umożliwia wnikanie ciekłego, roztopionego szkliwa w strukturę biskwitu i zwiększa odporność czerepu po wypale. Duże napięcie powierzchniowe roztopionego szkliwa może prowadzić i często prowadzi do powstania efektu zbiegania się szkliwa. Objawia się to efektem odsłaniania się „nie poszkliwionej” powierzchni czerepu. Taki efekt jest wynikiem tego, że siły wzajemnego przyciągania się cząsteczek szkliwa są większe niż siły kohezji szkliwo-powłoka szkliwiona. To dokładnie jak efekt zbiegania się kropel oleju na wilgotnej powierzchni. Jeszcze nikomu nie udało się “rozpuścić” oleju w wodzie przez rozcieńczanie ( dolewanie wody). Dopiero dodanie płynu do naczyń ( obniżenie napięcia powierzchniowego) powoduje, że tłuszcz zaczyna się “mieszać” z wodą. To ten sam mechanizm.

.